Ik open de
deur en stap naar buiten. Daar sta ik dan. Op het stoepje waar ik al zoveel
middagen heb gestaan. Ik ben al zo vaak die deur uitgelopen, dat het routine
zou moeten zijn. Een handeling die zonder nadenken wordt uitgevoerd. Maar
vandaag ben ik me extreem bewust van de klik waarmee de deur achter me sluit.
Vier dagen
per week, zevenenhalve maand lang bracht ik door in het pand achter me. Ik deed
er ervaring op als tekstschrijver. Ik leerde over de kracht van woorden, over
inleven in doelgroepen, over duidelijke taal en over schrappen. Ik ontdekte dat
er een hele hoop meer achter een blad of campagne schuilt dan gedacht. Dat het
kleinste detail een totaal andere reactie teweeg kan brengen. Ik zocht, las,
schreef en herschreef. Ik interviewde allerlei mensen en kwam menig keer met
een grote grijns op mijn gezicht uit zo’n gesprek, vol energie vanwege het enthousiasme
van een volslagen onbekende.
