“Er was eens,
lang gelee, in een ver koninkrijk, een volgzame dochter, een trieste zoon, een
kinderloze bakker en zijn vrouw.” De eerste zin van de musical Into the woods, gecomponeerd door
Stephen Sondheim, windt er geen doekjes om: sprookjestijd! Als je weet dat die
dochter Assepoester heet, die zoon Sjaak (je weet wel, die van de bonenstaak),
en dat Roodkapje brood gaat halen bij het bakkersechtpaar, dat dan weer
vervloekt is door hun buurvrouw de heks, weet je ook dat het een puinhoop
wordt. En het is dan wel een sprookje, maar bij zowel “lang” als “gelukkig”
worden vraagtekens geplaatst. Op mijn beurt plaats ik vraagtekens bij de
reacties op het orkest, dat prominent op het podium aanwezig is, en droom ik
van een eigen sprookjesslot.