Twee keer The Lion King

Veertien jaar geleden wist ik het nog niet zo zeker. Ik mee naar een musical? Al dat visuele spektakel waar The Lion King om geroemd werd, wat moest ik daarmee? Ik keek zelden tekenfilms, dus ik kende het verhaal niet. Ook de stemmen van de acteurs waren me onbekend. Ik zou er vast maar weinig van volgen. Zonde van het kaartje. Maar zij dacht daar anders over. Ze vertelde me over de personages, zodat ik vast de context kende. Ze maakte me nieuwsgierig, ze nam me mee.

Middagje naar vroeger

Het Kijk en Luistermuseum in Bennekom stond al een tijdje op ons lijstje om te bezoeken. Dus wanneer we er praktisch langskomen, besluiten mijn vriend en ik er binnen te gaan. We worden vriendelijk welkom geheten door de dame achter de balie en krijgen informatie over de tijden van de rondleiding. We zijn nauwelijks doorgelopen of ze komt ons achterna om te melden dat ik alles aan mag raken. Daar maken we uiteraard gretig gebruik van.

Spiegeltje, spiegeltje

Zebrapad, verkeerslicht, verkeerslicht, zebrapad. Met tussen de vier oversteken plek genoeg om te wachten. Deze plek vlak bij Arnhem Centraal kan ik dromen. Zo’n zes keer per week, al meer dan een jaar, steek ik er over. En geleidehond Wilka dus ook. Schoolvoorbeeld van hoe routines werken.