“I know I know, life is not always
easy. I know a way for you and I to be born again.” Dat eerste hoeft
niemand me meer uit te leggen. Juist daarom is het zo fijn dat VanVelzen en The Hibby GB’s tijdens hun
theatertour Call It Luck hun manier
met het grote publiek – met mij – delen. Geen arts had een beter medicijn kunnen
voorschrijven om me na een pittige week weer moed te geven. Muziek, wat is het
toch een wonderlijk mooi iets.
zondag 24 april 2016
zondag 10 april 2016
Individudag
“Mag ik van
de roodharigen de blinde? En van de rolstoelers de WW’er? Kwartet!” Het
banenspel wordt steeds makkelijker. Verzamel een paar medewerkers met
uitkeringen en de subsidies stromen binnen. Of diegene vervolgens goed zijn
werk doet, ach, wat maakt dat nog uit?
Een blinde
buschauffeur. Volgens de systemen van de gemeente Utrecht geen enkel probleem.
En dat terwijl een beperking nog steeds vaak reden tot afwijzing is.
Mogelijkheden zien is zo eenvoudig nog niet bij een confrontatie met het
onbekende. Bedrijven worden door regels aangemoedigd voorbij de beperking te
kijken, maar lijken vooral de achterliggende subsidies te zien. Mensen afwijzen
omdat ze niet in een bepaald hokje passen, mensen aannemen omdat ze dat wel
doen; een logisch gevolg. De beperking wordt niet meer opgemerkt, meldt De
Monitor. Geen reden tot feest, want nu zien ze slechts verschillen in
uitkering. Mensen worden nog dieper hun hokje in geschopt en als er geen
passend hokje voor hen is, dan grijpen ze dubbel mis: geen regeling die
bedrijven stimuleert hen aan te nemen, maar ook geen oog voor het feit dat zij
op de werkvloer andere zaken nodig hebben dan de meerderheid. Wel problemen,
geen subsidie. Wat heeft zo iemand dan nog te bieden wat moeite doen waard is?