VanVelzen en The Hibby GB's: muzikale medicijnmensen

“I know I know, life is not always easy. I know a way for you and I to be born again.” Dat eerste hoeft niemand me meer uit te leggen. Juist daarom is het zo fijn dat VanVelzen en The Hibby GB’s tijdens hun theatertour Call It Luck hun manier met het grote publiek – met mij – delen. Geen arts had een beter medicijn kunnen voorschrijven om me na een pittige week weer moed te geven. Muziek, wat is het toch een wonderlijk mooi iets.

Individudag

“Mag ik van de roodharigen de blinde? En van de rolstoelers de WW’er? Kwartet!” Het banenspel wordt steeds makkelijker. Verzamel een paar medewerkers met uitkeringen en de subsidies stromen binnen. Of diegene vervolgens goed zijn werk doet, ach, wat maakt dat nog uit?

 

Een blinde buschauffeur. Volgens de systemen van de gemeente Utrecht geen enkel probleem. En dat terwijl een beperking nog steeds vaak reden tot afwijzing is. Mogelijkheden zien is zo eenvoudig nog niet bij een confrontatie met het onbekende. Bedrijven worden door regels aangemoedigd voorbij de beperking te kijken, maar lijken vooral de achterliggende subsidies te zien. Mensen afwijzen omdat ze niet in een bepaald hokje passen, mensen aannemen omdat ze dat wel doen; een logisch gevolg. De beperking wordt niet meer opgemerkt, meldt De Monitor. Geen reden tot feest, want nu zien ze slechts verschillen in uitkering. Mensen worden nog dieper hun hokje in geschopt en als er geen passend hokje voor hen is, dan grijpen ze dubbel mis: geen regeling die bedrijven stimuleert hen aan te nemen, maar ook geen oog voor het feit dat zij op de werkvloer andere zaken nodig hebben dan de meerderheid. Wel problemen, geen subsidie. Wat heeft zo iemand dan nog te bieden wat moeite doen waard is?