Netwerken

In een onbekende ruimte op onbekende mensen afstappen wier houding, huidige activiteit en gezichtsuitdrukking al even onbekend zijn, terwijl ik ruimte noch mensen zie. Dat is voor mij een netwerkbijeenkomst. Gêne, flaters, ongemak en onhandigheid liggen dreigend op de loer. Kijken en non-verbale communicatie lijken ineens o zo belangrijk. Kortom, geen enkele reden om niet te gaan.

Kanaalconcert Apeldoorn: mooie klanken langs het water, herrie uit de lucht

Op deze warme zomeravond van 26 augustus 2017 stromen mensen massaal naar het water en strijken neer op het gras. Enkele bootjes dobberen vlak voor het podium, waarop zo het Orkest van de Koninklijke Luchtmacht zal plaatsnemen, vergezeld door Trijntje Oosterhuis. Als wij aankomen is een rustig plekje vinden al behoorlijk lastig. Of toch niet. We ploffen neer op een opvallend leeg stuk gras en vermaken ons vervolgens kostelijk met de reacties van anderen. Keer op keer komen er mensen aangesneld, verrast door zo veel ruimte. Dan draaien ze zich om, en... “Maar hier zie je alleen maar geluidstent!” En weg zijn ze weer. Dat het twaalfde Kanaalconcert Apeldoorn hier beter klinkt dan op veel plekken met zicht, is geen reden genoeg te blijven. Grinnikend staar ik naar de tent, want ja, dat maakt voor mij toch geen verschil en mijn metgezellen weten ook heel goed waar het bij muziek echt om draait. De toon is gezet. Laat het orkest maar beginnen.