Pesetas: geen nostalgisch geneuzel

Vroeger was alles beter. Toch? Ik vraag het me af. Van der Laan en Woe ook. In hun voorstelling Pesetas stellen de twee cabaretiers dat als je terugkijkt, je steeds hetzelfde ziet.

 

Ik herken allerlei elementen uit hun vorige voorstelling die ik bezocht. Bouwstenen die niks verraden over waar de avond naartoe gaat. Losse, vermakelijke sketches die later creatief en vernuftig gelinkt worden. Nieuw gitaarspel dat ineens vertrouwd klinkt. En de rode draad: iets ogenschijnlijk kleins en nietszeggends. In Alles eromheen was het een kop koffie. Nu is een wel heel bekend melodietje de oorzaak van alle (on)gein.

Aan het werk

De tonen van het bekende melodietje verbreken gedecideerd de stilte. Mijn hand schiet onder de dekens vandaan. Uit met dat ding, het is vroeg! Maar ik weet meteen welke dag het is en ben klaarwakker. Even later controleer ik mijn tas. Kleed voor Wilka, telefoon, lunch? Schat ik mijn reistijd goed in? Vandaag is mijn eerste werkdag en is werkelijk alles nieuw. En dus valt er een hele hoop te leren.