Geleidehond
Wilka leidt me enthousiast over de stoep. Dan hoor ik voetstappen voor me. Ik
houd in, waardoor Wilka gedwongen wordt langzamer te lopen. Ze mort nauwelijks,
maar ze vindt het duidelijk stom. Normaal gesproken mag ze inhalen, mits ze dit
netjes doet. Dat betekent: alleen wanneer ze minimaal zoveel ruimte kan nemen dat
ik de andere voetganger bij het passeren net niet schamp. Die inschatting kan
ze heel goed maken. Over anderhalve meter afstand houden heeft zij nog nooit
gehoord. En dus blijf ik achter deze persoon lopen, mijn oren gespitst,
proberend in te schatten hoe ver de persoon voor me loopt, of misschien zelfs
een afslag neemt waardoor ik deze concentratie weer even los kan laten.
