Als de laatste maanden iets hebben bevestigd, dan is het wel dat Wilka ontzettend houdt van haar werk. Voor 13 maart 2020 kon ze heel goed mokken en sjokken, bijvoorbeeld tijdens een kantoordag. Wéér hetzelfde, niks voor haar. Maar van dat vele thuis zijn werd ze letterlijk binnen een dag triest en tot op de dag van vandaag zie ik hoe ze zich tijdens mijn werkdagen terugtrekt. Ze is rustig, slaapt veel, maar lijkt juist niet tevreden. Ze is stiller, afgestompter. Tot ik het initiatief neem en we iets gaan doen. Een rondje door de wijk in tuig, al is dat niks vergeleken met centrum Arnhem in spitstijd, vindt ze duidelijk veel beter dan vervelen. Zoekspelletjes, apporteren, een gezellige kroelpartij: kwispelend en fanatiek is ze meteen weer Wilka zoals Wilka hoort te zijn. Dus toen we besloten naar de voorstelling van Willemijn Verkaik in het DeLaMar Theater te gaan, was ik ook voor Wilka blij dat we daar een dagje Amsterdam van maakten.
