Op 22 december is daar dan eindelijk dat langverwachte telefoontje. Meteen giert de adrenaline door mijn lijf; dat weet duidelijk heel goed dat er iets enorm gaat veranderen. Ik wist absoluut niet wanneer ik gebeld zou worden dat er mogelijk een nieuwe geleidehond voor me was. Het enige dat ik zeker wist: Wilka, die me zo goed aanvoelt, gaat meteen doorhebben dat er wat is. En dan komt ze naar me toe. Maar ook wanneer ik na het gesprek rusteloos door de kamer loop, snurk zij ongestoord verder.
