Schrijf een
pakkend intro. Mijn docente journalistieke basisvaardigheden hamerde er een
paar jaar geleden al op. En nog steeds hoor ik het overal. Originele woorden,
onverwachte zinnen, prikkelende inhoud. Het moet de lezer de tekst in trekken.
Met als doel dat niet alleen het intro, maar de gehele tekst gelezen wordt.
Eitje, toch?
Als je nu
nog leest, heb ik blijkbaar iets goed gedaan. Of ben je benieuwd hoeveel
slechter deze tekst nog kan worden. Misschien ken je me wel en vind je daarom
dat je (ondanks het intro) de rest van de tekst ook moet lezen. Welke reden
voor jou ook geldt: welkom!
Een pakkend
intro verzinnen is niet het enige lastige punt waar ik tegenaan liep toen ik
besloot deze blog te starten. Er zijn al zo veel goede - en minder goede -
blogs online, waarom zou ik er nog een aan dat enorme aantal toevoegen? Wat heb
ik te melden dat anderen interesseert? Wat wil ik online delen en wat houd ik
liever voor mezelf? Moet ik dit alles al hebben uitgestippeld?
En toen ik
eenmaal had besloten deze blog te starten, was er de kwestie van de eerste
blogpost. Ik had kunnen schrijven over wie ik ben. Ik had uiteen kunnen zetten
wat ik doe of wat ik zou willen doen. Ik had een veelbesproken of
controversieel onderwerp kunnen pakken en mijn ongezouten mening hierover
kunnen geven. Zo, hier sta ik, bam. Ik had een emotioneel betoog kunnen houden
over iets dat me raakt. Doen emotionele verhalen het immers niet altijd goed in
de media?
Maar nee, ik
koos voor een blog over een blog. Een blogtekst vol vragen en overwegingen. Een
blog zonder veel antwoorden. Waarom, vraag je je af? Misschien is dat wel één
van die dingen die ik liever voor mezelf houd. Een journalist of tekstschrijver
meldt in zijn tekst toch ook lang niet altijd waarom hij deze schrijft? Vaak is
het duidelijk. En misschien nog wel belangrijker: wil je je als lezer overgeven
aan een tekst, als je weet welk doel erachter schuilt? Ik zou juist in protest
gaan. “Wat, moet ik nu geraakt zijn? Dacht het niet!” En met welk doel ik dit
ook schrijf, dát is het niet.
Maar één
antwoord wil ik wel geven. Ik wil je niet helemaal ontevreden en verward
achterlaten. Deze blog zal niet gaan over leven met een visuele beperking. Deze
blog wordt niet het verhaal van een van de vele pas afgestudeerden op zoek naar
een baan. Dit is niet de blog van iemand die verslag doet van haar tocht door
de literatuur of muziek. Niet alleen, in ieder geval. Er is maar één ding dat
deze blog anders kan maken dan al die andere blogs op dit wereldwijde web. Dit,
dames en heren, is mijn blog. En alleen ik kan die schrijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten