Elk jaar komt een instructeur van KNGF Geleidehonden bij mij en mijn geleidehond langs. Tijdens dit nazorgbezoek kijkt die hoe het samen gaat en of de hond de zorg en beweging krijgt die die verdient. Als ik hulp of advies nodig heb, kan ik altijd bellen. Deze jaarlijkse bezoeken zijn ideaal om de kleine dingen te bespreken die geen spoed hebben, maar het leven wel leuker en makkelijker maken.
Als jij ergens naartoe wilt, spring je in de auto of op de fiets. Of je koopt een treinkaartje en als er nog plek is, zit jij morgen in het buitenland. Als je een beperking hebt, gaat dat vaak niet zomaar. Leven met een beperking betekent vaak vooruitplannen en geregeld aan lopen tegen de beperkingen van de maatschappij. Dan mopper ik thuis even over goedbedoelde betutteling, vriendelijke onwetendheid of onnodig ingewikkelde bureaucratie. Maar soms is het net even te veel, en legt iets zo duidelijk het verschil tussen mij en ‘de rest’ bloot, dat ik weerstand bied. Zoals nu.
