woensdag 22 januari 2014

Een goed begin ...


Schrijf een pakkend intro. Mijn docente journalistieke basisvaardigheden hamerde er een paar jaar geleden al op. En nog steeds hoor ik het overal. Originele woorden, onverwachte zinnen, prikkelende inhoud. Het moet de lezer de tekst in trekken. Met als doel dat niet alleen het intro, maar de gehele tekst gelezen wordt. Eitje, toch?
 
Als je nu nog leest, heb ik blijkbaar iets goed gedaan. Of ben je benieuwd hoeveel slechter deze tekst nog kan worden. Misschien ken je me wel en vind je daarom dat je (ondanks het intro) de rest van de tekst ook moet lezen. Welke reden voor jou ook geldt: welkom!
 
Een pakkend intro verzinnen is niet het enige lastige punt waar ik tegenaan liep toen ik besloot deze blog te starten. Er zijn al zo veel goede - en minder goede - blogs online, waarom zou ik er nog een aan dat enorme aantal toevoegen? Wat heb ik te melden dat anderen interesseert? Wat wil ik online delen en wat houd ik liever voor mezelf? Moet ik dit alles al hebben uitgestippeld?
 
En toen ik eenmaal had besloten deze blog te starten, was er de kwestie van de eerste blogpost. Ik had kunnen schrijven over wie ik ben. Ik had uiteen kunnen zetten wat ik doe of wat ik zou willen doen. Ik had een veelbesproken of controversieel onderwerp kunnen pakken en mijn ongezouten mening hierover kunnen geven. Zo, hier sta ik, bam. Ik had een emotioneel betoog kunnen houden over iets dat me raakt. Doen emotionele verhalen het immers niet altijd goed in de media?
 
Maar nee, ik koos voor een blog over een blog. Een blogtekst vol vragen en overwegingen. Een blog zonder veel antwoorden. Waarom, vraag je je af? Misschien is dat wel één van die dingen die ik liever voor mezelf houd. Een journalist of tekstschrijver meldt in zijn tekst toch ook lang niet altijd waarom hij deze schrijft? Vaak is het duidelijk. En misschien nog wel belangrijker: wil je je als lezer overgeven aan een tekst, als je weet welk doel erachter schuilt? Ik zou juist in protest gaan. “Wat, moet ik nu geraakt zijn? Dacht het niet!” En met welk doel ik dit ook schrijf, dát is het niet.
 
Maar één antwoord wil ik wel geven. Ik wil je niet helemaal ontevreden en verward achterlaten. Deze blog zal niet gaan over leven met een visuele beperking. Deze blog wordt niet het verhaal van een van de vele pas afgestudeerden op zoek naar een baan. Dit is niet de blog van iemand die verslag doet van haar tocht door de literatuur of muziek. Niet alleen, in ieder geval. Er is maar één ding dat deze blog anders kan maken dan al die andere blogs op dit wereldwijde web. Dit, dames en heren, is mijn blog. En alleen ik kan die schrijven.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten