Kruimeltje in de grote stad

Ze huppelt blij door Hyde Park, racet rond met Engelse soortgenoten die ze net een paar seconden kent, ligt tevreden op haar kleedje voor het haardvuur en ontlokt verbaasde uitroepen als bij vertrek uit een fish-and-chipszaak blijkt dat er al die tijd een hond onder onze tafel had gelegen. Geleidehond Esmee vermaakt zich prima tijdens onze stedentrip naar Londen. En ze werkt. Ze werkt in deze wereldstad alsof het niets is. Maar geloof me, dat is het wel.

 

Stoer klein ding

Omdat ik de weg niet weet, volgt Esmee een groot deel van de tijd mijn vriend. Meestal loopt ze naast of schuin links achter hem, zodat ze kan inschatten welke kant hij op wil én vooruit kan kijken, zodat ze mij op tijd kan bijsturen voor obstakels. De lastigste obstakels: mensen. Ze bewegen op totaal onverwachte momenten of doen ineens een stap achteruit als Esmee net heeft bedacht hoe ze hen wil omzeilen. Esmee is getraind in coronatijd en dat heb ik gemerkt. Toen ze net bij me was en het ineens drukker werd op de stations, wist ze niet wat ze daarmee aan moest. Meerdere keren werden we omver gelopen en stond zij er totaal overrompeld bij. Meer dan haar belonen als ik voelde hoe ze zigzagde, kon ik niet. Ik had geen idee of ze de juiste inschatting maakte, maar dát ze probeerde mensen te omzeilen, vond ik al fijn. En zonder overdrijven, na een week slalomden we over drukkere perrons alsof ze nooit anders had gedaan. Die vaardigheid komt ons nu goed van pas. Stoer is ze ook en hoe klein ze ook is, dat komt over. Want wanneer we met zijn drieën ineens in een stroom tegenliggers belanden, positioneert Esmee zichzelf zo dat ze met haar kop naast het linkerbeen van mijn vriend loopt. Mijn baas en ik lopen hier en blijven hier, lijkt ze te zeggen. En mensen luisteren en lopen om ons heen.

De ultieme test komt op Oxford Street, de megadrukke winkelstraat. Soms loopt iedereen rechts op de stoep, dan weer links. En vaker loopt alles door elkaar. Esmee en ik lopen voorop, zodat zij alle ruimte heeft zelf haar weg te kiezen. Ik voel hoe Esmee geregeld van richting verandert, inhoudt, noodstoppen maakt en dan weer zelfverzekerd haar koers kiest. Steigers voor bouwwerkzaamheden, mensen met paraplu’s, mensen totaal verdiept in hun telefoon. Waar ik tijdens mijn eerste bezoek aan Londen, nu bijna vijftien jaar geleden, maar bij iemand in de buurt hoefde te komen om een beleefd “Pardon” te horen, klinken er nu alleen heel veel voetstappen en drukke gesprekken. Maar ik voel niks. Want hoewel mijn vriend nog weleens op het laatste moment opzij moet springen, raak ik niemand. De meesten komen hier voor al die winkels. Ik glunder om een heel andere reden. Wat ben ik trots! Vol overgave is die kruimel aan het werk. En dan ineens lijkt ze de regen zat te zijn en is het Esmee die interesse heeft in elke winkel met een open deur.

 

Wegwijzer

Na een lange dag sightseeing en een heerlijk avondje theater lopen we ’s avonds laat terug naar het hotel waar we onze rugtassen tijdelijk hadden gestald. Esmee werkt zoals altijd kwispelend en leidt me keurig om allerlei obstakels heen, waarvan ik hoogstwaarschijnlijk de meeste niet eens opmerk. Als ze botweg weigert een straat over te steken, ben ik er dan ook van overtuigd dat er voor de stoeprand een diepe plas water ligt. Maar volgens mijn vriend is er niets te zien. Ook een strenger commando mag niet baten. Nogmaals een zoekende blik van mijn vriend doet hem beseffen: we staan op de hoek van de straat van het hotel. Het commando “rechts” heb ik nog niet half uitgesproken of ze komt in beweging. Vlot neemt ze me mee de straat in, tot bij de deur. Nog harder kwispelend kijkt ze om. Dat hotel is uren, meerdere winkels en een theater geleden, maar Kruimeltje zal ons wel even vertellen wat de bedoeling is: spullen ophalen en lekker naar bed.

Puzzeltocht

Hoewel we veel te voet doen, is het openbaar vervoer in Londen onmisbaar. De rustige trein in mijn dorp stapt ze net zo ontspannen in als de drukke metro in Londen. De wind door de tunnels, langsrazende metro's, ze verblikt of verbloost niet. Sommige maken als je erin zit enorme herrie. Niet voor niets zien we reizigers met oordoppen in. Dat ze op die momenten liggend op de vloer tussen mijn benen druk met haar koppie draait, zegt voor haar heel wat. Maar zodra het voorbij is, lijkt zij het alweer vergeten.

 

Omdat roltrappen gevaarlijk zijn voor hondenpootjes, heeft Esmee geleerd die met geen teen te betreden. Een paar jaar geleden werden mijn vriendin en ik overvallen door het feit dat niet overal liften zijn en verkozen we het roltrapvrije busnetwerk. Dankzij die ervaring kon mijn vriend zich voor vertrek verdiepen in metrokaarten vol symbolen over liften en stations met 'step-free access'. Op elk station dat we gebruiken puzzelt hij ons een weg via allerlei gangen en gemiddeld zo'n lift of drie naar de metro of uitgang. Vaak duurt die tocht langer dan het metroritje zelf, maar het werkt. Al ben ik blij dat ik hier niet woon en al die routes moet onthouden.

Wat dan wel weer ideaal is: het omroepsysteem op stations en in metro’s en treinen. Welke trein of metro eraan komt, dat de volgende trein niet stopt en je dus afstand moet houden, aan welke kant je moet uitstappen… Ook de liften kletsen volop. Op zijn Brits met een hoop beleefd “please”, maar zoals past bij de gehaaste sfeer van deze tijd wel ongeduldig: ik kan nog geen stap zetten of hij mort al: “Do not obstruct the doors, please.”

 

Verraderlijke vrolijkheid

Al snel weten Esmee en ik de weg van onze bed and breakfast naar het station. Enthousiast neemt ze me mee. Niet sleurend, maar wel vlot vooruit, focus op het doel. Mijn vriend vertelt me over spleten tussen de tegels, onregelmatigheden en regenplassen. Lief dat hij Esmees werk zo ophemelt, maar ik vind het wat overdreven. Met de manier waarop zij loopt, is ze me op deze niet erg brede stoep niet aan het behoeden voor allerlei struikelgevaar. Totdat ik na een lange drukke dag nog meer aan het slaapwandelen ben dan Esmee en ik mijn vriend vraag het even over te nemen. Esmee aan de riem, ik aan zijn arm. Met drie breed is manoeuvreren lastiger, en ineens voel ik allerlei omhoogstekende tegels en andere oneffenheden onder mijn voeten die er blijkbaar de hele week al zaten. Waar ze me keer op keer langs had geleid in haar enthousiasme aan het begin van weer een dag op ontdekkingstocht, en net zo soepel als we na een volle dag sightseeing moe terugkwamen. Ik weet dat ze een goede geleidehond is, maar wat vooral opvalt zijn haar constant kwispelende staart en haar vrolijke interesse in de wereld om haar heen. Ze vindt alles lollig en gezellig. Verraderlijk, want niet voor het eerst moet ik erkennen: ondanks haar vrolijke, nonchalante houding en vlotte tempo, doet dat kruimeltje nog veel meer dan ik voor mogelijk had gehouden.

 

Reis mee

Ik kan dit natuurlijk allemaal schrijven, maar waarom ga je niet mee? Hoor zelf in wat voor omstandigheden mijn Kruimeltje werkt. Wat je niet hoort, maar met een gerust hart van me kunt aannemen, is hóé ze dat doet: kwispelend en kalm. Sta naast ons op het ondergrondse perron als de metro komt aanrijden en volg ons naar binnen. Pas wel op; vanwege allerlei vertragingen is het chaotischer dan anders. Dat hoor je ook wel aan de man wiens stem boven de automatische omroep over het perron schalt. Zit naast ons terwijl de metro hobbelend en herriemakend door het donker rijdt. Wanneer het voertuig tot stilstand komt, staan we op. Esmee stopt keurig voor de open deur om me te waarschuwen voor de kleine spleet tussen metro en perron. Dan stappen we uit en lopen we over een vrij smal perron, terwijl van een ander perron een metro vertrekt. Dan gaat ook onze metro; hij raast vlak langs ons heen. Esmee kijkt niet eens opzij. Via de lift vervolgen we onze weg via lange, bochtige gangen. De wind waait door de ondergrondse tunnels. Zodra je de lift uitstapt, merk je het: het is druk! Mensen halen ons in en tegenliggers komen recht op ons af. Maar maak je geen zorgen, Esmee ziet ze allang aankomen, remt, slalomt, versnelt. En oh ja, kwispelt. Ook in wat volgt doet zij onverstoord haar werk en we bereiken veilig onze plaats van bestemming. Doe je ogen dicht en reis mee.