Rouw

Ik ben als een weerbericht

Nog onvoorspelbaarder dan dat

Een onbewolkte hemel

Regen ik toch weer nat

Een ijzige sneeuwstorm

Een gure, harde wind

Maar zoek ik dan wat langer

Is het jouw zon die ik vind

 

Ik ben als een stoplicht

Steeds weer een andere kleur

Eigenlijk wil ik ook wel

Verkeersbordjes voor mijn humeur

 

Praat met me, vraag me

Rot op met alledaags gedoe

Laat me, vertel me

En nu ben ik weer moe

Knuffel me, lach met me

Zie me nu maar even niet

Te vol hoofd, even afwezig

Ruimte voor meer dan verdriet

 

Een mooie herinnering

Maakt een moment weer goed

Of het besef slaat juist venijnig toe

En weet ik niet hoe hard ik rennen moet

 

Soms ben ik lekker bezig

En gaat het best wel weer

En dan is daar ineens

Het besef van dat “nooit meer”

 

Een woord, een kaart

Lieve mensen om me heen

Even rust, even zelf

Maar nooit helemaal alleen

 

Zoveel mensen binnen bereik

Slechts één bericht bij me vandaan

Maar bij jou ben ik nog sneller

Want ik kan in gedachten gaan

 

Gedachten, zinnen, flarden

Toch zijn ze niet genoeg

Zoveel dat jij nog wilde

Je ging echt veel te vroeg

 

Zo veel dat jij gaat missen

Zo vaak dat ik je mis

Waarom moet ik nu al leren

Wat om jou rouwen is?

 

Als de klepel van een klok

Slinger ik steeds heen en weer

Ga verder en sta stil

Hoofd een chaos, keer op keer

 

Geschokt, verward, verslagen

Klap die een basis kil verdrijft

Maar al blijft de tijd gewoon tikken

Er is één waarheid die altijd blijft

 

Want waar ik ook zal lopen

Vol vreugde, liefde, angst of pijn

Ik blijf altijd jouw dochter

En trots om dat te zijn