dinsdag 10 maart 2015

Rouw


Ik ben als een weerbericht
Nog onvoorspelbaarder dan dat
Een onbewolkte hemel
Regen ik toch weer nat
Een ijzige sneeuwstorm
Een gure, harde wind
Maar zoek ik dan wat langer
Is het jouw zon die ik vind
 
Ik ben als een stoplicht
Steeds weer een andere kleur
Eigenlijk wil ik ook wel
Verkeersbordjes voor mijn humeur
 
Praat met me, vraag me
Rot op met alledaags gedoe
Laat me, vertel me
En nu ben ik weer moe
Knuffel me, lach met me
Zie me nu maar even niet
Te vol hoofd, even afwezig
Ruimte voor meer dan verdriet
 
Een mooie herinnering
Maakt een moment weer goed
Of het besef slaat juist venijnig toe
En weet ik niet hoe hard ik rennen moet
 
Soms ben ik lekker bezig
En gaat het best wel weer
En dan is daar ineens
Het besef van dat “nooit meer”
 
Een woord, een kaart
Lieve mensen om me heen
Even rust, even zelf
Maar nooit helemaal alleen
 
Zoveel mensen binnen bereik
Slechts één bericht bij me vandaan
Maar bij jou ben ik nog sneller
Want ik kan in gedachten gaan
 
Gedachten, zinnen, flarden
Toch zijn ze niet genoeg
Zoveel dat jij nog wilde
Je ging echt veel te vroeg
 
Zo veel dat jij gaat missen
Zo vaak dat ik je mis
Waarom moet ik nu al leren
Wat om jou rouwen is?
 
Als de klepel van een klok
Slinger ik steeds heen en weer
Ga verder en sta stil
Hoofd een chaos, keer op keer
 
Geschokt, verward, verslagen
Klap die een basis kil verdrijft
Maar al blijft de tijd gewoon tikken
Er is één waarheid die altijd blijft
 
Want waar ik ook zal lopen
Vol vreugde, liefde, angst of pijn
Ik blijf altijd jouw dochter
En trots om dat te zijn

2 opmerkingen: