donderdag 15 oktober 2015

Sterk


Ik krijg het steeds te horen
Zo vaak dat ik nu merk
Het echt niet meer te snappen
Dat rare woordje: sterk
Laat ik dingen liggen
Slechts hersens aan het werk
Neem je tijd, het is genoeg
Sterk
Bezig met mijn toekomst
Plannen, actie, werk
Heel goed dat je doorgaat
Sterk
En rolt daar een druppel
Die ik niet beperk
Laat maar gaan, het hoort erbij
Sterk
 
Een goedmoedig woordje
Ingekapselde kritiek
Want hoe kan zij nou lachen
En maakt het heden haar niet ziek?
Ik hoef niet hard te schreeuwen
Niet dramatisch doen op straat
Geen uithangbord dat meedeelt
Hoe het met me gaat
Ik hoef niks te bewijzen
Voel soms toch dat ik faal
Mijn glimlach vlot veroordeeld
Woorden gewogen, allemaal
Geen harnas, schild, of masker
Ergens is het er altijd
Dat almaar zichtbaar dragen
Vergroot toch slechts de strijd
 
Sterk, wat houdt dat in dan?
Leg het uit, ik snap het niet
Is het soms niet voelen
Of juist stukgaan van verdriet?
Is het niet meer willen
De tijd stil laten staan
Of doen alsof ‘t gewoon is
Hardnekkig verdergaan?
Is het buigen, maar niet breken
Of barsten laten zien?
Is het open wonden tonen
Leven met littekens misschien?
Als een boom die zwiepend
Toch in de storm blijft staan
Of groot en onbewogen
De tijd voorbij laat gaan
Als beide dan kracht tonen
Wat is dan het verschil
Tussen sterk zijn of zwakte
Tussen het lot en eigen wil?
 
Sterk, het klinkt als een prestatie
Als teken van succes
Maar het is geen uitkomst
Van een harde levensles
Het heet niet sterk, het is geen keus
Niks schokkends dat ik geef
Mijn enige prestatie
Ik adem nog, ik leef

1 opmerking: