Waar het om gaat

Five hundred twenty-five thousand six hundred minutes
Five hundred twenty-five thousand moments so dear
Five hundred twenty-five thousand six hundred minutes
How do you measure, measure a year?
In daylights, in sunsets
In midnights, in cups of coffee
In inches, in miles
In laughter, in strife
In five hundred twenty-five thousand six hundred minutes
How do you measure a year in the life?
[...]
In truths that she learned
Or in times that he cried
In the bridges he burned
Or the way that she died?
It's time now to sing out
Though the story never ends
Let's celebrate
Remember a year in the life of friends
Remember the love

Rent - "Seasons of Love”

 

Een kaartje of berichtje dat laat weten dat je aan me denkt. Me laten praten als dat nodig is. Echt luisteren en niet schromen je mening te geven. Me leren dat mijn verdriet een deel van mij is en er dus mag zijn. Laten zien dat ik nog steeds dezelfde ben. Met me lachen, praten en klieren zoals altijd. Zo duidelijk maken dat hulp vragen oké is, dat ik het nog doe ook. Net zo lang contact houden tot ik kan slapen. Een hand op mijn schouder leggen en zo zwijgend zeggen dat je meer ziet dan ik soms zou willen. Me eventjes apart nemen en vragen hoe het nu echt met me gaat. Accepteren dat ik onverwacht afwezig ben – al dan niet lijfelijk – als ik de kracht van emoties onderschat. Bestaande afstand respecteren. Het leven de kans geven me weer in haar stroom mee te nemen. Me steunen, maar niet leiden.

 

Geen massa’s mensen op de been. Geen schokkende foto’s op tv. Geen spandoeken of protesten. Geen journalisten die voor het land duiden hoe wordt gerouwd. Geen strijd op social media om te bewijzen hoe erg wordt meegeleefd. Geen grootse gebaren. Ogenschijnlijk kleine, maar o zo veelzeggende momenten. Dat is wat de wereld mooier maakt.